Sint-Maartensdal

Geschiedenis

Sint-Maartensdal is een complex van appartementsgebouwen in het centrum van Leuven. De hoogbouwwijk werd ontworpen door architect Renaat Braem.De opdracht werd Braem in 1955 gegeven door toenmalig Leuvens burgemeester Franz Tielemans. Conform met de politieke meerderheid in het college van burgemeester en schepenen werden de socialistisch Leuvense architect Albert Moerkerke voor lokale uitvoering en de liberale ingenieur-architect Jan De Mol voor de administratieve afwerking aan het ontwerpteam toegevoegd. De bouw verliep in meerdere fases tussen 1960 en 1971.De wijk kreeg de naam van Sint-Maartensdal omdat tot het midden van de 20e eeuw hier de priorij van Sint-Maartensdal was gelegen, toen omgevormd tot de Sint-Maartenskazerne. De referentie naar Sint-Maarten volgde uit de opening van de toenmalige priorijkerk op de naamdag van Sint-Maarten.De stijl verschilt grondig van bv. de Modelwijk in het Brusselse Laken met diens strakke woonblokken. In Sint-Maartensdal wisselen drie hexagonale "gekonsentreerde" torenblokken af met drie langwerpige woonblokken in visgraatvorm. Een van de torenblokken haalt, met de op het dak geplaatste antenne, een hoogte van 115 m. De Société Belge des Urbanistes et Architectes Modernistes (SBUAM) bekroonde de wijk in 1967 als "meest opmerkelijke realisatie recent gebouwd in België".