Lakenhalle van Ieper

Geschiedenis

De Lakenhalle van Ieper is een van Europa's grootste burgerlijke gebouwen in gotische stijl. De oorspronkelijke lakenhal werd gebouwd tussen 1230 en 1304 en vormde een van de vroegste grote gebouwen ten noorden van de Alpen. Het belfort is 70 m hoog en werd gebouwd tussen 1200 en 1230 als teken van de macht der burgerij. Vanaf eind 12de eeuw tot 1817 werden echte levende katten uit de belfort geworpen. Sinds 1955 zijn dit pluchen katten.Het gebouw werd tijdens de Eerste Wereldoorlog volledig vernield en later weer opgebouwd. De gerestaureerde lakenhal werd in 1967 voltooid. De architecten, waaronder Jules Coomans, opteerden voor een getrouwe reconstructie van de vooroorlogse toestand. Onder aan de lakenhallen zijn de originele stenen nog zichtbaar, deze zijn de grootste. Hoe meer men naar boven gaat, hoe kleiner de stenen worden.De lakenhallen werden vroeger gebruikt als verhandelingsplaats van laken. In elke deuropening onder aan het belfort werd het laken verkocht. Ieper was in de middeleeuwen zeer beroemd vanwege de goede kwaliteit van het laken.Tegenwoordig is de Lakenhalle een door UNESCO beschermd monument als onderdeel van de gezamenlijke inschrijving van een groep belforten in België en Frankrijk.In de belforttoren (70m) bevindt zich een beiaard met 49 klokken met een totaal gewicht van 11.892 kg. Om het kwartier speelt een automatisch spel: "Het Iepers Tuindaglied". Kwart voor en kwart na het uur speelt een korte versie, om half een langere, en op het uur zelf speelt het volledige lied.