Kapucijnenkerk

Geschiedenis

De Kapucijnenkerk is een kerk in het centrum van de Belgische plaats Oostende, aan de Kapucijnenstraat, te midden van het voormalig schipperskwartier. Het kerkje, gebouwd in 1618, is het op één na oudste gebouw van Oostende, na de Sint-Pieterstoren (de Peperbusse). Oorspronkelijk had het gebouw één beuk en was het verbonden met een klooster. Later werd het uitgebreid met een tweede beuk. Het klooster werd verkocht in 1798 en afgebroken. Het kerkje werd in de loop der tijden herhaaldelijk zwaar beschadigd en weer hersteld. De Kapucijnenkerk werd op 23 juni 1960 geklasseerd als beschermd monument.GeschiedenisZeventiende eeuwNa het Beleg van Oostende (1601-1604) was de stad volledig verwoest. Reeds in 1604 werd een plan gemaakt voor de herbouw van de stad door Wenceslas Cobergher (1561-1634), hofarchitect van aartshertog Albrecht. In dat plan was een plein opgenomen ten zuidwesten van de Grote Markt aangeduid met 'l'héritage pour les cappucins' (erfenis voor de Kapucijnen).De paters kapucijnen kregen op 26 november 1615 toestemming voor de bouw van een klooster en een kerk. Dit was het resultaat van een overeenkomst tussen de burgemeester van Oostende en pater Simon François van Oudenaarde, de provinciale overste van de kapucijnen. Daarbij werd vastgelegd dat het stadsbestuur voor een groot gedeelte in de noodzakelijke financiële middelen voor de bouw zou voorzien en dat er geen andere kloostergemeenschappen aanvaard mochten worden in de stad zonder toestemming van de kapucijnen. De paters wilden daarmee voorkomen dat ze de financiële steun van de stad moesten delen met andere orden. De berooide stad kon immers geen twee gemeenschappen onderhouden. Vanaf 17 december 1615 gingen de eerste kapucijnen in Oostende wonen, onder leiding van pater Anastasius Vierendeel van Hazebroek.