Arscene

Info

Arscene VZW biedt een podium voor concerten, theater, film, tentoonstellingen, culinaire workshops, en nog zoveel meer...

Geschiedenis

Hoe het begon…

Arscene Smulders werd wakker. Wat een rotnacht. Waarom al dat gepieker? Na maanden tobben hadden hij en z’n vrouw Madeleine de knoop doorgehakt. Met verlies verder werken is zinloos. Iedere dag graaf je je eigen kuil een beetje dieper, zeker voor een zelfstandige kleine molenaar. Zelfs de agro-maalderijen gingen één voor één kopje onder. Wat begon met een crisis in de vastgoedsector in Amerika, eindigde hier, in Hansbeke, met het sluiten van de eeuwenoude Smuldersmolen…
In gedachten verzonken zat hij, zoals iedere morgen, aan de ontbijttafel. Madeleine had voor extra zwarte koffie gezorgd. De radio speelde, zoals gewoonlijk… ochtendlijk muzikaal behang…
Was het omdat de moeilijkste beslissing in z’n leven achter de rug lag ? Hoe zou het dorp reageren wanneer bekend zou raken dat Smulders ermee kapte ? Had die zware beslissing een bepaald deel in z’n hersenen vrij gemaakt ?
Hoe dan ook, voor de eerste keer in z’n leven luisterde Arscene naar het muzikale behang… noot voor noot... Plots was z’n geest glashelder. De klank, uit oubollige klankkastjes, was loepzuiver. Ritme en melodie stroomden harmonisch zijn geest en lichaam binnen. Een uur geleden was alles nog zwaar zwart, nu werd Smulders vervuld van een vorm van genot die hij voorheen nooit had ervaren.
Het moest zondag zijn, want Madeleine was reeds begonnen met het aanbakken van het stoofvlees.
De geur, niet anders dan anders, drong deze keer dieper in Smulders reukorgaan. Het was alsof hij de geur kon ontleden, scherper, kruidiger dan vorige week.
Ook voor het eerst viel het hem op hoe lelijk het schilderijtje was dat aan de muur hing. Een olieverfje van de molen. Vroeger zag hij enkel de molen en dat vervulde hem gedeeltelijk met trots. Nu zag hij dat het perspectief niet klopte, dat de lichtinval niet juist zat, dat de groentinten geen variatie toonden.
Hij griste het onding van de muur en liep ermee de keuken in. “Schat”, riep Smulders uit. “Ik weet wat we gaan doen ! ”. Madeleine liet de vleesvork vallen. Zo opgewekt en uitgelaten had ze haar –door de band berekende en koele- Arscene nog nooit gezien. “Maar ventje, wat scheelt er met je ?”.
En toen, in een waterval van woorden, voortgestuwd door een nog grotere stortvloed aan ideeën, kwam het eruit. Hij zou z’n graanschuur volledig verbouwen om erin muziek te kunnen maken. Nee, niet zelf muziek maken, maar muzikanten uitnodigen, en kunstenaars, en koks, en acteurs, en mimespelers, en mensen, vooral veel mensen, die zelf iets willen uitproberen voor andere mensen, eens laten zien wat ze wel kunnen, en plezier maken, en een goed glas bier drinken, en een spel biljarten -chapeau is ook goed- of manillen…
Diezelfde avond nog zat een aantal vrienden van Arscene aan de keukentafel. Zijn enthousiasme was besmettelijker dan de Mexicaanse griep. De woeste plannen kregen vorm. De schuur zou er prachtig uitzien. En degelijk. Het moest goed zijn. Gene brol.
Het moest ook vlug gaan. En het ging vlug. Amper vijf maand later was alles klaar. De schuur was omgetoverd tot een opnamestudio die tegelijk high-tech, mooi en ruim was. De open ruimte tussen het woonhuis en de schuur was dichtgebouwd tot een gezellig café. De vrienden van Arscene hadden eveneens een organisatie uit de grond gestampt. Om de initiatiefnemer een plezier te doen, hadden ze die maar meteen “Arscene” genoemd. Waarom lang zoeken als het antwoord voor de hand ligt?
En activiteiten, man man man. Een overvloed. Lees vooral verder en kom alles te weten over de culturele avonturen van Arscene.